หายไปนาน

ก็ไม่ได้อัพบล็อกมานานมาก ความจริงมีเรื่องราวมากมายที่ผ่านเข้ามาในชีวิต แต่อาจจะด้วยข้ออ้างที่ว่าที่บ้านไม่มีเนต (แถมร้านเนตหน้าปากซอยก็โดนขโมยขึ้น) หรือเพราะความขี้เกียจก็ตามแต่

ช่วงนี้อ่านหนังสือเยอะมาก โดยเฉพาะหนังสือของปราบดาหยุ่น เรียกว่าอยู่ในช่วงปราบดาฟีเวอร์เลยก็ว่าได้ แต่ส่วนใหญ่ก็เป็นหนังสือรวมบทความ ทั้งนี้ก็เพราะว่าค่อนข้างที่จะอ่านง่ายกว่าวรรณกรรมที่ต้องใช้เวลาอ่าน และต้องการความต่อเนื่องเป็นพิเศษ ซึ่งต้องแบ่งเวลาไปทำทีสิสด้วยคงจะไม่เหมาะ อ่านไปก็คิดว่าบางทีการเป็นนักเขียนก็น่าจะเป็นอาชีพในฝันอีกอย่างหนึ่งของเราก็เป็นได้ จำได้สมัย ม.ปลายเคยมีความสุขกับการเขียนวิจารณ์หนังในสมุดกับเพื่อน เขียนให้อ่านกันเอง เป็นการเปิดเผยความคิดของเราได้ดีนักแล เพราะรู้ว่าเป็นคนพูดจาไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ การเขียนคงจะเป็นกาารสื่อสารที่ง่าย และผ่านการไตร่ตรองจากสมองอย่างละเอียด