วันอังคารที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2551

jenga !!



อัพเกี่ยวกับงานบ้าง


เป็นการแทนค่าพลังงานทั้งหมดเปรียบเสมือนตัวต่อไม้




แต่ละแถวแทนด้วยชนิดต่างๆ เช่น นำมัน / ไฟฟ้า bla.bla..bla...




หากหยิบออกอย่างเหมาะสมก็จะทำให้พังทลายทั้งระบบ แต่ก็มีพลังงานทดแทนซึ่งแทนด้วยแท่งกระบอกดังรูป v

ซึ่งแทนได้จริงแต่ไม่เสถียร หากใช้มากไปก็จะพังทลาย ดังรูป v (อีกแล้ว)
ก็ประมาณนี้แหละครับโฮ่ๆๆ











วันอาทิตย์ที่ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2551

ร่วมกันเสวนา ณ วงสนทนา

ผมมีความรู้สึกว่าการได้ร่วมพูดคุยกับเพื่อนๆนั้นได้อะไรดีๆเยอะกว่าการอ่านหนังสือ. ความจริงมันก็ไม่จริงเสมอไป? การพูดคุยบางทีก็สู้อ่านหนังสือไม่ได้ในบริบทที่ต่างไป หากแต่ "ณ เวลานี้"การคิดวิเคราะห์หาโครงการ / งาน การพูดคุยสามารถตอบโจทย์ได้มากกว่า เนื่องจากเราสามารถมีอารมณ์ร่วมกับมัน อีกทั้งยังได้รับคำแนะนำที่มาจากอีกฝั่งของ "อีโก้" ซึ่งเป็นการเช็คตัวเองที่ดีมากหากว่ามัวแต่หลงกับโจทย์และคิดว่ามันดีแล้วในแบบที่มันเป็น. เพียงแต่...คำแนะนำน้ันๆต้องผ่านกระบวนการวิเคราะห์อย่างละเอียดถี่ถ้วน นำมาใช้เฉพาะสิ่งที่จำเป็น ไม่ใช่โดนชักจูงจนเสียรูปขบวน เมื่อเป็นเช่นนั้นผมจึงกลับมาอ่านบทความเก่าๆของตนเอง พยายามดึงตัวเองออกจากตนเองเพื่อมาอยู่ในสถานะที่เป็นกลาง. สิ่งที่ผมมักจะเป็นและพยายามแก้ไขอยู่คือมักจะคิด...คิด...คิด และก็คิดให้ความสนใจกับการคิดจนเหลือเวลาให้การทำเพียงเล็กน้อย. เป็นจุดอ่อนที่ต้องพยายามแก้ไข และเอาชนะมันให้ได้ สวัสดี.

วันศุกร์ที่ 13 มิถุนายน พ.ศ. 2551

เบื่อไหม ?

ผมว่าคงมีหลายคนที่เป็นแบบผม
เบื่อ...
หลายครั้งหลายคราวที่อ่านตามหน้าหนังสือพิมพ์ มีแต่การสาดสีกัน
ทั้งที่ประเทศกำลังย่ำแย่ แต่ก็ยังเห็นแก่ตัวเองและพวกพ้อง ทำแต่ในสิ่งที่ผมคิดว่าคนรุ่นใหม่หลายๆคนก็คงรู้สึกอย่างผม
เบื่อหน่าย...
คิดถึงนายกคนก่อน คนที่ใช้ชีวิตอย่างพอเพียง รักป่าไม้ รักความสงบ
ถ้ามีคนอย่างท่านในประเทศเพิ่มขึ้นเยอะๆ คงไม่ต้องกลัวว่าอนาคตกรุงเทพจะจมน้ำ

วันศุกร์ที่ 6 มิถุนายน พ.ศ. 2551

จรรยาบรรณในการออกแบบ

โลกเรานั้นอยู่ในสภาวะที่ย่ำแย่แค่ไหนใครๆก็รู้ การที่เราประกาศปาวๆว่าโลกร้อนนะ ช่วยกันประหยัดพลังงานนะ หากแต่ก็ยังคงขอถุงพลาสติกจาเซเว่น ใช้คอมอย่างบ้าคลั่งเพื่อเล่นเกมส์ หรือ อยากได้รถคันงามคันใหม่ให้ดูมีชาติตระกูล ก็ดูจะเป็นเรื่องที่น่าขันและฉาบฉวยยิ่งนัก ความจริงมนุษย์ทุกคนทุกสาขาวิชาชีพนั้นก็สามารถช่วยโลกได้หากว่าได้ใส่ใจรายละเอียดของชีวิตตนเองสักนิด...แต่ก็ไม่ทำกัน
การเป็นนักออกแบบนั้นเหมือนมีสิทธิพิเศษที่สามารถทำโน้มน้าวให้บุคคลนั้นๆมีความรู้สึกร่วมกับสิ่งที่เราสื่อสารได้ เพียงแต่ว่าเราจะมีจรรยาบรรณมากแค่ไหนที่จะให้สิ่งที่มีประโยชน์กับบุคคลทั่วไป และเราเป็นนักออกแบบแล้วหรือยัง

งานเข้า

จากที่พยายามจะย้ายบล็อกไป แต่แล้วคอม5ก็ต้องใช้บล็อกอีก ก็เอาเป็นว่าใช้บล็อกนี้กับวิชาคอม5แล้วกันส่วน อีกบล็อกนึงก็จะเป็นบล็อกที่มีอิสระมากกว่า อยากอัพอะไรก็อัพแล้วกันนะครับ อาจารย์มะลิ และ อาจารย์เคลวิน ที่เคารพ